Aspira Virtualni Muzej iseljeništva Dalmacije

U paketu preko oceana štošta se nosilo, zacijelo je uvijek tu bio neki grumen zemlje ili neka slična uspomena na stari kraj. Ali nosio si i svoj jezik kao trajni paket jer si se samim činom rođenja zatekao ne samo u određenom vremenu i prostoru već i u određenom jeziku. Što je zemlja useljenja bila udaljenija to je paket jezika bio teži. To je bilo ono najvrednije što ti je od starog kraja ostalo. Sve si drugo morao upakirati, jezik nisi trebao – on je već bio upakiran u habitus onih koji su zavičaj zamijenili novom zemljom u potrazi za boljim životom, trbuhom za kruhom ili pravednijim poretkom.

Iz govora akademika Jakše Fiamenga na predstavljanju knjige Susret svjetova Hrvatska – Australija, Branke Bezić Filipović u Splitu, 2004. godine

Packets carried across the ocean were often loaded with various items and usually contained a lump of soil or something similar as a memory of their homeland. However, you also carried your language as a permanent packet because, by the very act of being born, you found yourself not only in a particular time and place but also within a specific language. The further the country of immigration, the heavier it felt to carry this language packet. And this was the most valuable thing you had left from your homeland. You had to pack everything, except for your language – which was already packed in the habitus of those who replaced their home with a new country in search of a better life, to seek fortune or a more appropriate system.

From the speech of academician Jakša Fiamengo at the book presentation ”A Meeting of Worlds: Croatia – Australia”, written by Branka Bezić Filipović in Split, 2004.

En las maletas llevabas todo lo que tenías a través del océano, siempre con un trozo de tierra o algo que te recordara a tu antiguo terruño. Pero también llevabas tu idioma como una maleta permanente porque al nacer te encontrabas no solo en un tiempo y lugar, sino que también con un idioma determinado. Cuanto más distante es el país de inmigración, más pesadas son las maletas de idiomas. Eso era lo más valioso que te quedaba de tu terruño. Había que empacar todo lo demás, no se necesitaba el idioma, ya formaba parte del habito de quienes reemplazaron su tierra natal por un nuevo país en busca de una vida mejor, que llegaron con una mano adelante y la otra por atrás o bien en busca de un orden más justo en este mundo.

Del discurso del académico Jakša Fiamenga en la presentación del libro Encuentro de los mundos Croacia – Australia, Branka Bezić Filipović en Split, 2004